Wojtek Gęsicki - Złom

Gdy chcesz spokojnie w przyszłość kroczyć,
to ciało swe ze złomu oczyść,
bo zgromadziło się zbyt wiele tego żelastwa w twoim ciele.
Bo jeśli nie to cóż, niestety, żaden już cud ci nie pomoże,
bo wbije w ciebie świt sztylety, a noc w twe ciało wepchnie noże.

Tu każdy kto oddycha jeszcze jest złomowiskiem własnych nieszczęść.
Tu każdy kto oddycha jeszcze jest złomowiskiem własnych nieszczęść.

Jest tyle żalu, smutku w tobie,
że nie był jednak los w porządku,
kotwica w sercu, hak w wątrobie
i harpun, który tkwi w żołądku.
Bo ty wciąż wolisz się użalać,
ze swym obnosić się cierpieniem
zamiast zostawić już ten balast i dalej już złomu nie nieść.

Tu każdy kto oddycha jeszcze jest złomowiskiem własnych nieszczęść.
Tu każdy kto oddycha jeszcze jest złomowiskiem własnych nieszczęść.
Tu każdy kto oddycha jeszcze jest złomowiskiem własnych nieszczęść.
Tu każdy kto oddycha jeszcze jest złomowiskiem własnych nieszczęść.

Sł. Krzysztof Cezary Buszman, muz. Wojtek Gęsicki