Mira Kubasińska - Byłeś we śnie tylko

Gdy dziś napisałam na szybie twe imię,
to lód niby w słońcu roztopił się, spłynął
i róża pod oknem na śniegu zakwitła,
choć w zimie nie kwitnie.

Gdy dziś wymówiłam w pokoju twe imię,
to w domu każdy przedmiot je echem odmienił
i słowik pod oknem na drzewie zaśpiewał,
choć w zimie nie śpiewa.

A ciebie tak dawno, tak dawno tu nie ma,
że czasem już myślę, we śnie byłeś tylko,
lecz wszystko zaprzecza, tobie szumią drzewa,
rosną kwiaty na śniegu, tobie słowik śpiewa.

Gdy dziś pomyślałam w ogrodzie twe imię
i klon niby wiosną obsypał się liśćmi,
i jabłoń na ścieżkę rzuciła ci owoc,
choć w zimie nie rodzi.

A ciebie tak dawno, tak dawno tu nie ma,
że czasem już myślę, we śnie byłeś tylko,
lecz wszystko zaprzecza, jabłonie, czereśnie,
moje kwiaty w ogrodzie ścięte mrozu mieczem.