Antonina Krzysztoń - Dwa Księżyce

Na sklepieniu nieba dwa księżyce lśnią
w głębokim szafirze złote gwiazdy mkną
w głębokim szafirze złote gwiazdy mkną
dokąd tak pędzicie gdzie skończycie bieg,
błyszczy szafir nocy gdzieś w sercu na dnie
błyszczy szafir nocy gdzieś w sercu na dnie

pierwszy księżyc jego drugi księżyc jej
nie znajda jednego w żadnym wspólnym śnie
nie znajda jednego w żadnym wspólnym śnie
w żadnym wspólnym geście czy w spojrzeniu wprost
w sprawy którą kryje w duszach księżyc noc
nim odejdziesz powiec ile było gwiazd odbitych w jeziorze , odbitych. w jeziorze
nim odejdę powiem ile było gwiazd odbitych w jeziorze kocham tylko raz
kocham tylko raz, kocham tylko raz , kochasz tylko raz kochasz tylko raz

kochasz tylko raz
kocham tylko raz
kochasz tylko...