Te jesienne rozstania - Zofia i Zbigniew Framerowie

A to wszystko niepotrzebne było
i ta jesień i jesienna miłość,
wiatr w sitowiu, na jeziorze trzciny.
Ej dziewczyny, niedobre dziewczyny.
Potraficie gdy się jesień kończy
odlatywać jak ptaki za słońcem,
za trzy morza, za trzy oceany
i zostawiać z sercem oszukanym.

Te jesienne rozstania
i te smutki jesienne,
takie trudne i ciężkie
ołowianokamienne.
Czasem łatwiej przebaczyċ,
łatwiej serca odmienić,
niż na zawsze zapomnieć
o samotnej jesieni.

Pozostanie po was tylko jesień,
pustka w sercu, bezlistowie w lesie,
ciężkie chmury i nielekkie życie.
Oj dziewczyny co też wy robicie.
Chcecie odejść to odchodźcie wiosną,
kiedy tak jest zielono i prosto
lecz jesienia wszystko jest trudniejsze.
Eh! dziewczyny gdzie wy macie serce.

Te jesienne rozstania ...