Julian Mere - Prospero Hanuszkiewicz

Obudziłem się tak wcześnie
Jeszcze noc się nie skończyła
Czekam słońca, chcę w kolorach się zanurzyć
Gdzieś daleko samochody
Które zasnąć nigdy nie chcą
A ja czuwam jak Prospero pośród burzy

Ogród latem już oddycha
Kwiaty kwitną rozszalałe
Żyją chwilą, by ku niebu wznieść kielichy
Skąd ten smutek taki piękny
Skąd ten ból upojny taki
Skąd ten świat protestujący w sercu cichym

Gdzie me statki, moje hondy i drabiny
Gdzie ci ludzie, tak natchnieni uniesieni
Gdzie anioły, czemu skrzydeł ich nie widać
Gdzie ta miłość w której trwamy zagubieni

Gdzie mój teatr, moja Polska z orlim okiem
Gdzie Mickiewicz, gdzie Wyspiański, Narodowy
Gdzie kobiety, które rękę mi podały
Gdzie mężczyźni, którzy nie tracili głowy

Obudziłem się tak wcześnie
Słowik śpiewa nie skowronek
Nie ma Julii i Romeo gdzieś się włóczy
Skąd ta jasność w Twoich oczach
Skąd pogoda twego ducha
Jakbyś życia już od kogoś się nauczył

Gdzie mój teatr, moje Hondy i drabiny
Gdzie anioły
Nad mą
Głową

słowa i muzyka Julian Mere