Seweryn Krajewski - Wędrowanie i kochanie

Wędrowanie i kochanie
mają w herbie jeden znak.
Brzozy bielą malowane,
a w koronie rudy mak.

Mijam brzozy, mijam maki,
wciąż przede mną drogi szmat
Dzień jutrzejszy nie wiem jaki,
dzień wczorajszy trwa od lat.

Wędrowanie i kochanie
tu Sahara, a tam sad.

Wędrowanie i kochanie,
a na niebie gruszki gwiazd.
Po płonącym tym ekranie
tak wędruje każdy z nas.

Wędrownicy, wędrownice,
ci spod Raka, ci spod Lwa.
Z tajemnicy tajemnice
idą, płyną tak jak ja.

Wędrowanie i kochanie
od początku świata trwa.

Idę.
Idę.

słowa Agnieszka Osiecka, muzyka Seweryn Krajewski