Spieszmy się kochać ludzi

Śpieszmy się kochać ludzi - tak szybko odchodzą.

Są, piszą, dzwonią, siedzą z nami przy stole - nagle ich nie ma.
Znikają jak kamfora, odchodzą niewidzialni.

Śpieszmy się, żeby odpisać na list, zadzwonić, przeprosić,
oddać pożyczone książki, kupić dziadkowi laskę, o którą prosił,
pobiec z sercem, bo może być za późno.

Napiszemy list i otrzymamy odpowiedź, że adresat umarł.
Został niepotrzebny adres w notesie.

Zadzwonimy i nie odezwie się głos,
który tyle razy słyszeliśmy w słuchawce.

Kupimy laskę, pobiegniemy z sercem, okaże się,
że już za późno i laska niepotrzebna...

słowa ks. Jan Twardowski