Małżeństwo z Rozsądku - Ukrzyżowani przez marzenia

samymi sobą srogo znudzeni
w smutku krzyżowe ognie wzięci
lubo wracamy do swych korzeni
rozgrzebujemy popiół pamięci
tu martwa cisza i pokój miły
brak nawet kaprysów aury
hydry nam latoś nie obrodziły
dawno wymarły centaury
ukrzyżowani przez marzenia
wyzbyci podniet łowcy cieni
uodpornieni na zdziwienia
obojętnością zaczadzeni
lecz nie do końca potępieni
i tylko czasem w wietrzne wieczory
w czas deszczu i jesiennej pluchy
podnoszą głowę nowe upiory
w ciała wstępują świeże duchy
i wtedy z diabłem gramy w kości
Jerycha wysadzamy mury
zmieniamy bieg rzeczywistości
historii dobieramy się do skóry

słowa Arkadiusz Kobus, muzyka Robert Leonhard