Joanna Pieczara - Z małych okruchów składam wielki dom

 Z małych okruchów składam wielki dom.

Chce wreszcie coś na własność mieć.

Pachnącym lnem przykryję biały stół.

Spróbuje czekać jeszcze dzień.

Taki jak jesteś przyjdź i ogrzej moje ręce.

Powiedz mi dokąd mam iść.

W tej niepewności której nigdy dość,

Ty wiesz lepiej jak żyć.

Dom pełen gości a ja sama znów 

Gorzkie wino muszę pić.

Miejsce przy stole obok zajmie ktoś

zupełnie inny niż Ty.

Szalony taniec między snem i zapomnieniem.

Świat cały w rozbitym szkle.

W niepamięć biec,

Gdzie wszystko jedno w czyich ramionach znajdę się. 

Za oceanem naszych słów i samotności. 

Musisz uwierzyć że ja

Dopóki jest - chowam nasz świat. 

Za oceanem naszych słów i samotności.

Musisz uwierzyć że ja

Dopóki jest - chowam nasz świat 

i czekam

Jesteśmy - Grażyna Szapołowska & Kinior

 

Czerwcem jesteś w polnych makach Jesteś wiosną, latem, zimą Czasem, który był, bo minął Jesteś dzisiaj, będziesz jutro Zobacz, przyszłam - przytul, zrób to Jesteś prawdą, jesteś mitem Parną nocą tuż przez świtem. Jak ten motyl, zmieniasz w dotyk Czułe szepty, lotne ręce Potrąć skrzydłem albo więcej Skalecz wargi, bo bez skargi Wiem już, jak znieczulać ból Jesteś moja, Jesteś mój Tul w ramionach albo więcej Weź na zawsze głupie serce Przedzieliłaś/eś je na pół Jesteś moja, Jesteś mój Jesteś miła, w geście, czynach W dniu bez końca, co przemija Moje palce, które zwijasz W niecierpliwą gęstą sieć Proś do tańca w rytmie walca Mego ciała twoją część Jesteś światło niegasnące Jesteś kwiatem, co na łące Kwitnie jeden ... Na co więcej Gdy raz tylko płonie serce? Potrąć skrzydłem albo więcej Skalecz wargi, bo bez skargi Wiem już, jak znieczulać ból Jesteś moja, Jesteś mój Tul w ramionach albo więcej Weź na zawsze głupie serce Przedzieliłaś/eś je na pół. Jesteś moja, Jesteś mój .. Muzyka – Włodzimierz „Kinior” Kiniorski Słowa – Jan Nowicki

Wysocki - Młynarski - Pieśń o neutralnym pasie

 Na granicy z Turcją albo z Pakistanem

Jest niczyjej ziemi neutralny pas,

Z lewej strony nasza straż z naszym kapitanem,

A po prawej stronie ich patrol stoi,

A na neutralnym pasie kwiatów łan

Najurodziwszych, jakie znam.

Narzeczona kapitana szepcze mu do ucha:

- Ukochany, jutro ślub, przyszła żona twa

Musi przecież w ręku mieć choćby skromny bukiet,

Jak to zrobisz - twoja rzecz, pędź po kwiaty!

A na neutralnym pasie…

Równo o tej samej porze po stronie sąsiedzkiej

Do dowódcy przyszła panna, łezkę w oku ma

I to samo mówi mu, tylko po turecku:

- Ślub bez kwiatów - czysty cyrk, leć po bukiet!

A na neutralnym pasie…

Strzegą naszych granic doborowe chwaty,

Z kapitanem czterech aż poszło tego dnia,

Czy przewidzieć mogli fakt, że czterech Azjatów

Też popełznie kwiaty rwać właśnie dzisiaj?

A na neutralnym pasie...…

Czując przecudowną woń, zachwiał się kapitan,

Obok zaś kapitan ich - powąchawszy kwiat -

Runął w kolorowy gąszcz z tureckim okrzykiem,

Upadł i kapitan nasz między kwiaty.

A na neutralnym pasie...

Cicho śpi kapitan i śni, że już nie ma,

W krąg na całej ziemi drutów, granic, wart.

Wreszcie jest gdzie kwiaty rwać!

W końcu cała ziemia wolna być powinna, neutralna.

A na neutralnej ziemi kwiatów łan

Najurodziwszych, jakie znam.

Artur Barciś, Marian Opania, Wiktor Zborowski

Wenus - Katarzyna Skrzynecka

1

Tobie grają wszystkie instrumenty,

ciebie wiatr na ziemię z nieba przeniósł

i ku oczom twym po ścieżkach krętych

idę w dzień i w noc, o pani Wenus.

2

Tłumacząca wszystkie sny w sennikach,

sekret wszystkich spotkań i zaręczyn,

wszędzie jesteś: w kwiatach i w świecznikach,

palcem tkniesz: i tańczy świat i dźwięczy.

3

Po jarmarkach, zadymionych placach

też przechodzisz, śmiejąc się i kwitnąc,

ciągle cień twoj odchodzi i wraca,

w ręku chustkę trzymając błękitną.

4

Nawet ślepcy widzą cię nocami,

głusi słyszą, chorzy wznoszą głowy,

kiedy lekko stąpasz ulicami,

gdy sprowadza cię wiatr południowy.

5

Każdą ranę palec twój zabliźni,

każda sprawa będzie rozwikłana.

Z krzykiem biegną ku tobie mężczyźni,

wylać gorzkie łzy na twych kolanach.

6

świece im zapalasz. Przez ogrody

wiedziesz ich, gdy spia, nad zlote rzeki

i codzienne, takie ciezkie schody

jakże im sie znow wydaja lekkie!

7

Wszystko zmienia się na twoje przyjście,

kiedy pierścien twój zaświeci nocą:

ptaki budzą się. I szumią liście,

I na niebie gwiazdy wschodzą.

8

Więc dla ciebie, Wenus, tron w szkarłatach,

rzeźba, wiersz, gramofonowa płyta

i ten dźwięk na wszystkich mostach świata

zakochanych, siedmiostrunnych gitar.

9

To dla ciebie, Wenus, na twą chwałę

pory roku idą rząd za rzędem:

wiosen szum, zim plecy białe,

letnie góry i trąbki jesienne.

10

Bo ty jesteś ta, która w nas mieszka

i prowadzi nas jak marsz weselny;

bo ty jesteś śpiewająca ścieżka,

krzyk ostatni i zachwyt śmiertelny.

Konstanty Ildefons Gałczyński

1948

Grzegorz Turnau - Miedzygwiezdni

My na ziemi przejazdem

Więc szanujmy dzień każdy

I noc co międzygwiezdna

Ta co o nas gdzieś zezna

Nie neuron i nie proton

I nie zniszczenia potop

Lecz życie mamy jedno

Z kosmosu mgiełką zwiewną

My międzygwiezdni

Tylko przyjezdni

Chwilowo ziemscy

Całkiem współcześni

Nad nami flaga

To gwiezdna flaga

Tam ponad nami

Tu taka sama

Tu podróż bez przesiadek

Życia nagły przypadek

Tyś nie strateg nie strateg

Urody życia świadek

Jesteśmy z Drogi Mlecznej

Z prawd duszy tej odwiecznej

I mimo wahań sprzecznych

Wśród zdań tych ostatecznych

My międzygwiezdni

Tylko przyjezdni

Chwilowo ziemscy

Całkiem współcześni

Nad nami flaga

To gwiezdna flaga

Tam ponad nami

Tu taka sama

Jesteśmy międzygwiezdni

Na ziemię tu przyjezdni

Kochamy współczujemy

Nim z obłokiem znikniemy

Nasze ślady na niebie

Idziemy szukać siebie

Jesteśmy przezroczyści

Bracia wody i liści

My międzygwiezdni

Tylko przyjezdni

Chwilowo ziemscy

Całkiem współcześni

Nad nami flaga

To gwiezdna flaga

Tam ponad nami

Tu taka sama

Krążek - Czas

 

Ref. Czas płynie wciąż tak jak wąż poplątany ogon e

Dnia minionego mgłą ktoś wypatruje nocą gwiazd C

Zimny śmiech wiatru gwizd, szary przedsmak świtu D

Jest nie ma nic, chwil minionych już nie złapiesz e

1. Spójrz! Oto twego życia tajemnicza księga e D e

Pisana piórem gwiazd, atramentem tęczy C D e

W ozdobnych kartach zatrzymany czas C

Burzowe chmury słoneczny blask D

Świat znany i nie znany e

Ref. Czas płynie wciąż...

2. Patrz! W pajęczynie zawiązane twoje progi

Poplątane wiatrem, pomylone mrokiem

W zaułku gąszczy spłaszczona myśl

Iluzja, przepaść, wątła nić

Ostrożnie stawiaj kroki

Ref. Czas płynie wciąż...

3. Spójrz! W starym kotle kipi wywar z twoich marzeń

Pragnienie, żądza, potrzeba władzy

W kipieli, wiary namiętności błysk

W oparach jarzy się tęsknoty krzyk

Obejrzyj się za siebie

Ref. Czas płynie wciąż...

4. Wiedz! Ja znam wszystkie twoje tajemnice

Układam Twoje myśli niczego nie ukryjesz

To moja dłoń układa Twój szlak

Pod nogi piasek czy w plecy wiatr

Bez mnie nic nie znaczysz

Ref. Czas płynie wciąż...

Maleńki aperitif - Gustaw Lutkiewicz

Gdzieś przed knajpą czy traktiernią

Gdzie się ciemne typy kręcą

Na dalekich peryferiach

Spotkały się Bida z Nędzą

Jak tu człowiek nie popije

Gdy spragniony, niesyty

Więc wstąpiły Bida z Nędzą

Na maleńki aperitif

No i piły po dwie małe

Po dwie większe, po dwie średnie

Coraz więcej, coraz szybciej

Że aż chlejąc, czkały wrednie

I spluwały, przeklinały

Na głód, na smród, na ohydę

Zapijała Bida Nędzę

Zapijała Nędza Bidę

Urżnęły się w sztok, na pestkę

Aż już pić nie mogły więcej

Nędza już nie czuła Bidy

Bida już nie czuła Nędzy

A nazajutrz miejski ludek

Zachłystywał się swym szczęściem

Ani Nędzy, ani Bidy

W całym już nie było mieście

Lecz znaleźli je pod wieczór

Gdy w rynsztoku zgodnie spały

Obudzili, wytrzeźwili

Wszystko sobie przypomniały

Gdzieś przed knajpą czy traktiernią

Gdzie się ciemne typy kręcą

Na dalekich peryferiach

Spotkały się Bida z Nędzą