W obumarłych drzewach

w obumarłych drzewach
mieszkają duchy
mają płaszcze zielone
i w kieszeniach sny
wzlecą znowu wiosną
pod deszczowe chmury
rozkwitną miłością
rozkwitną jak my...

na chodniku mijam
szare smutne twarze
samotne powroty
i zmęczone dni
w bieli nie ma ciepła
zmarznięte są dłonie
tak daleko jeszcze
do zielonych chwil...

przytul mnie najmocniej
otul ramion kocem
gdy z siarczystym mrozem
spadnie gwiezdny pył
przytul mnie najmocniej
zatop w ustach płomień
krew pulsuje w skroniach
trzeba dalej żyć...
***
((z odmętów mej duszy...)) Luśka Paulina C.