Zapomniani zapomnianym - Danuta Błażejczyk i Ewa Kuklińska

W gwarze miasta ulic szumie
Tak po prostu między nami
Żyją sobie po cichutku
Tak zwyczajnie zapomniani
Ciągle sobie jeszcze piszą
Wiersze których nie sprzedają
I malują słońcem płótna
Które strychy zawalają

Zapomniani zapomnianym
Chcą darować swoje serce
Swoje myśli swoje słowa
No bo nie stać ich na więcej
W zamian za to widzą szczęście
I wdzięczności pełnych oczach
I nadzieję to że kiedyś
Ktoś być może ich pokocha

W gwarze miasta ulic szumie
Tak po prostu między nami
Żyją sobie po cichutku
Tak zwyczajnie zapomniani
Widzą świat w oczach dziecka
Uśmiech mają trochę inny
Z życiem sobie nie poradzą
Choć się czują za to winni

Zapomniani zapomnianym
Chcą darować swoje serce
Swoje myśli swoje słowa
No bo nie stać ich na więcej
W zamian za to widzą szczęście
I wdzięczności pełnych oczach
I nadzieję to że kiedyś
Ktoś być może ich pokocha

Pędzisz życie rozświetlone reklamami
Lepiej się rozejrzyj wokół
Bo są wszędzie zapomniani
Ktoś kto w oczy się nie rzuca
Ale żyje między nami
Zasługuje żeby nigdy
Nie pozostał zapomniany

Zapomniani zapomnianym
Chcą darować swoje serce
Swoje myśli swoje słowa
No bo nie stać ich na więcej
W zamian za to widzą szczęście
I wdzięczności pełnych oczach
I nadzieję to że kiedyś
Ktoś być może ich pokocha

słowa K. Dzikowski, muzyka J. Tylman