Krzysztof Myszkowski - Przyszłaś znikąd

Przyszłaś znikąd jak gdyby nad ziemią
Woda Sanu przyjęła twą twarz
Twoje włosy rozplatał i splatał
Wiatr Bieszczadów co pełni tu straż
Twoje oczy spojrzały z dna rzeki
Wilk kły schował i u stóp mych legł
I czułem że coraz mniej sił już mam
Żeby wyjść z nurtu sam na brzeg
I czułem że coraz mniej sił już mam
Żeby wyjść z nurtu sam na brzeg

Przyszłaś znikąd jak gdyby nad ziemią
W suknie z mgły owinięta jak sen
Wiatr ci suknię lubieżnie podwiewał
W dwa warkocze snuł włosów twych lęk
Srebrny pstrą wpłynął do twojej dłoni
W srebrne lustro zamienił się San
I czułem że coraz mniej sił już mam
By nie puścić się z tobą w twój tan
I czułem że coraz mniej sił już mam
By nie puścić się z tobą w twój tan

Czy to ze mną wiatr tańczy czy z liściem
Chyba nie chcę tak tańczyć jak liść
Wiem że nic tu już po mnie
Że trzeba siły zebrać i precz mi stąd iść
Może nie chcesz już tutaj mnie widzieć
Już z dna Sanu nie patrzysz mi w twarz
Lecz czuję że coraz mniej sił już mam
Ty nade mną swą władzę wciąż masz
Lecz czuję że coraz mniej sił już mam
Ty nade mną swą władzę wciąż masz

Lecz czuję że coraz mniej sił już mam
Twoja władza nade mną wciąż trwa