Leszek Wójtowicz - Póki jeszcze coś się pali w naszych sercach

Na początku jest zawsze samotność
Potem w samotności tej pojawiają się słowa
Między którymi błądzić zaczyna muzyka
I tak powstaje pieśń piosenka ballada
A potem jest ten przerażająco piękny moment
Kiedy trzeba ją po raz pierwszy zaśpiewać

Póki jeszcze coś się pali w naszych sercach
Ty nadziei twardy losie nie uśmiercaj
Bo gdy znowu się otworzą mroczne bramy
Wtedy zęby zaciśniemy i przetrwamy

Już w komplecie przybywają wszyscy diabli
Już obłudnie przekonują że czas nagli
Każdy chytrze łypie głodny władzy ślepy
I objaśnia jak urządzi Polskę lepiej

Jedni mówią jest ich wciąż bardzo wielu
Że należy szukać sensu w Peerelu
Człek się boi bo z rozumem plan ten nie gra
Czyli grozi nam powtórka z rojeń Hegla

Drudzy głoszą że monopol tu nad Wisłą
Mają zawsze tylko oni i na wszystko
Człek się boi bowiem wizja to ponura
Czy nie czeka nas zwyczajna dyktatura

Jeszcze inni sławią wciąż nowy temat
Lecz pożytku z tych oracji raczej nie ma
Człek się boi że poleją się łez strugi
Gdy beztrosko zapomnimy o tych drugich

Chociaż nadal odstraszają w kraju gości
Nie brakuje nam spokoju i pewności
Że na przekór ludzkich losów
Tępym drwalom warto tworzyć choćby salon

I aż salon samo myśli salowaniu
Salon dźwięków przestrzeń wolną od głupoty
I zamętu świat osobny gdzie się można śmiać i wzruszać
Świat niezmiennie pulsujący w naszych duszach

Trzeba chronić to co wdzięczne mądre kruche
Skoro walą już na odlew słów obuchem
I wyśpiewać wiele ważnych gorzkich pieśni
Których żaden spazm historii nie przekreśli

Póki jeszcze coś się pali w naszych sercach
Gdy nadziei twardy orzech nie uśmierca
Bo gdy znowu się otworzą mroczne bramy
Wtedy zęby zaciśniemy i przetrwamy
Przetrwamy