Ryszard Rynkowski - Weźcie sobie chłopaki ten kraj

Mamo, powiedz mi, na co czekać mam dziś
i w co uwierzyć mam, by przez życie iść,
Doczekałem wszak czasu wolności, podłości,
Nadziei, złodziei, jak więc mam żyć?
Powiedz, jaki mam być mamo…

Wczoraj w nocy, mamo, wąż mi się śnił.
Ten wąż pod kołdrą moją wściekle się wił.
Mamo! Swe kły w serce wbił!
Czy to sen był, nie wiem, bo w sercu ślad.
W sercu z krwią zmieszany miłosny jad.
Rano zaś życie tortem cisnęło w twarz.
Rano zaś błazeński zaścianek dnia gaworzył o snach,
Brytanach i łzach, mnie zaś do gardła wcisnął
I wplótł w usta me słowa te:

Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Został Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Kto nic jeszcze nie dostał,
Toć nasza wszak wiosna i nasz kapitalizm,
Co ludzką ma twarz!
Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Weźcie Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Jak skończycie się kłócić, znak dajcie, by wrócić
I by ktoś pracował na takich, jak Wy!
Na takich, jak Wy!…

Wczoraj w nocy, mamo, wąż mi się śnił.
Ten wąż pod kołdrą moją wściekle się wił.
Aż wpił!, mamo, swe kły w serce wbił!
Rano chciałem szukać miłości mej,
Lecz rzekł facet w radio:
Zrozumieć chciej!
To nie pora!, że Sodoma, Gomora, i grzech,
Że znów nas prześcignął Węgier i Czech!,
Że wreszcie jest czas by dać wszystko z nas,
Mnie zaś do gardła wcisnął i wplótł w usta me słowa te:

2x: /Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj ...
Na takich, jak Wy!/