Justyna Bacz - Oczy Jak Łódki

Dojrzewała w nas miłość
Piach opadał na ziemię
Suchy wiatr sypki pył
Biały blask i czerwienie
Sypki pył suchy wiatr
Biały blask i czerwienie

Czy ty jesteś szczęśliwy
Dzwoni krzyżyk na szyi
Czy ja jestem szczęśliwa
Chłodzi biel prześcieradła
Świt zalewa nas światłem
Jeśli nie wiem to zgadłam
Bo masz oczy jak łódki
Czekające na brzegu

Dokąd dziś wypłyniemy
Morze burzy się sztormem
Jeśli miłość to taka
Jak wyruszyć na wojnę
Jeśli piersi to z ognia
Jeśli brzuch to jak wydra
Żebyś śpiewał mi w palcach
W ramionach ci kwitłam

Czy ty jesteś szczęśliwy
Dzwoni krzyżyk na szyi
Czy ja jestem szczęśliwa
Chłodzi biel prześcieradła
Świt zalewa nas światłem
Jeśli nie wiem to zgadłam
Bo masz oczy jak łódki
Czekające na brzegu

Znowu wiatr w okiennicach
Szron opadł na szybach
Miłość ogień rozsiewa
Żółty motyl w niej płonie
Czarny blask biały blask
Ogień liże nam skronie

Czy ty jesteś szczęśliwy
Czy ja jestem szczęśliwa
Dzwoni krzyżyk na szyi
Czy ja jestem szczęśliwa
Chłodzi biel prześcieradła
Świt zalewa nas światłem
Jeśli nie wiem to zgadłam
Bo masz oczy jak łódki
Czekające na brzegu
Bo masz oczy jak łódki
Czekające na brzegu
Bo masz oczy jak łódki
Czekające na brzegu

sł. Anna Piwkowska, muz. Justyna Bacz

Tomek Lewandowski - Miniony czas

Dwadzieścia lat to wiek wspaniały
To złoty wiek jak sądzi świat
Gdzieś z drugiej strony pola chwały
Poległo mych dwadzieścia lat

To były pieskie chwile, owszem
Lecz przeszły w mig, jak z bicza trzasł
I sam dziś sobie ich zazdroszczę
Umarł już, nie wróci ten czas

Ref.
Nie ma ni rys, ni skaz miniony czas
I gdy wyciągną swe kopyta
Wybaczyć można tym, co nie zranią już nas

Nie mówmy źle o nieboszczykach
Czy w twej pamięci małej gąski
Kołacze się wśród zgranych kart
Ów as daremnych gier miłości

W zatęchłym łóżku się dusiła
By nam powiedzieć wkrótce pas
A jednak z łezką ją wspominasz
Piękną dziś, cóż płomień jej zgasł

Ref.
Nie ma ni rys, ni skaz miniony czas
I gdy wyciągną swe kopyta
Wybaczyć można tym, co nie zranią już nas

Nie dziwne więc że niczym płaczce
Rozdartych mi nie szkoda szat
Gdy stary szkielet w czarnej paczce
Odprowadzam na tamten świat

Choć najpodlejsza to kanalia
Jaką nosiła ziemia ta
Od płaczu niech to was nie zwalnia
Sczezła i czysta jest jak łza

Ref.
Nie ma ni rys, ni skaz miniony czas
I gdy wyciągną swe kopyta
Wybaczyć można tym, co nie

sł. i muz. Krzysztof Libionko